Νικόλας Άσιμος - The last but not least - A real bOoMiNg PiT

Εδώ μπορείτε να κάνετε download ένα αρχείο zip που περιέχει ένα αφιέρωμα στον Νικόλα.

  και είναι έγγραφο του ελληνικού Word 97.

"Κινηματόγραφε του ρόγχου του βωβού, σου κλείνω από τώρα ένα ραντεβού,
σου ψιθυρίζω μα σε αποχαιρετώ - καλή αντάμωση μες στον ωκεανό.

Εμπρός εδώ  και τώρα - τραγούδησέ με, χώρα.
Κατάληψη σου κάνω, με είδες, με ξέρεις - δεν είμαι κουραμπιές.

Αν θέλεις με πριμάρεις, αν θέλεις με μπασάρεις,
αν θες μ' ακομπανιάρεις - διαλέγεις και παίρνεις,
αν θες με παρατάς."

"Μάθε,αν δεν το ξέρεις, πως κι εσύ, αν το θέλεις,

κι εσύ τα καταφέρνεις,κι εσύ το μπορείς

να διαθλάσεις τον κόσμο."

"Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα με πέταξες ζωή, εγώ που σ' ερωτεύτηκα απ' όλους πιο πολύ".

"Εγώ δεν έχω πανώ. Εγώ δεν έχω πομπό. Εγώ είμαι πανώ. Εγώ είμαι πομπός. Πομπός που δεν πιάνεται εύκολα. Πανώ που δε διακρίνεται εύκολα. Είμαι μάζα και είμαι ένας, είμαι ένας και είμαι μάζα. Σεις ίσως νιώσετε. 'Γώ δε θα νιώσω λεύτερος ποτέ. Λευτεριά είναι κι αυτή βόλεμα. Προς βόλεμα δε στέργω."

"Παλαβό μου τερατάκι, να ξανάρθεις στον κοσμάκι, γιατί οι άνθρωποι μπλακώσαν και τα πάντα εμφιαλώσαν. Η ζωή μας σε μπουκάλα, να την πιεις με καλαμάκι, δεν υπάρχει ένα παιδάκι να γελά στον τοκετό."

"Ώριμα; Μα πότε θα 'ναι ώριμα; Πότε υπήρξαν ώριμα; Κάντο λοιπόν, άδραξε τη στιγμή και κάντο τώρα για πάντα και ποτέ. Αύριο; Μα δεν υπάρχει αύριο! Θα 'χεις πεθάνει αύριο! Αύριο η φλόγα σβήνει!..."

"Μα δε μπορώ,το ποτάμι ξεχειλίζει,είναι πολλά αυτά που καίνε, πολλά αυτά που λείπουν. Θέλω περισσότερο αέρα. Περισσότερο χώρο. Αποσυντίθεμαι. Έχω και εγώ ανάγκες, δε μπορώ άλλο.Ο χώρος που ζητώ δεν έχει σχέση με το οικόπεδο. Δεν το θέλω το οικόπεδο. Δεν το θέλω το ψυγείο, το αυτοκίνητο, τη γκόμενα, τον πράκτορά σας, τη εταιρεία σας. Να ζήσω θέλω. Να ζήσω και να ζήσουμε μαζί λεύτεροι κι ανθρώπινοι."

"Τα ζώα μπορεί να φωνάζουνε και να πλακώνονται στις μπουνιές. Ποτέ όμως δε χρησιμοποιούν τη σπιουνιά,τους μπάτσους ή άλλα συγγενή ζώα για να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές, πράγμα που συνηθίζεται στην κοινωνία των ανθρώπων που δεν είναι δυστυχώς ζώα. Η κοινωνία των ανθρώπων είναι σιχαμερή. Η κοινωνία των γυναικών το ίδιο. Ζήτω η κοινωνία των παιδιών και των ζώων. Όχι όλων. Αυτών που δεν έχουν αποκτήσει ακόμα ανθρώπινες συνήθειες."

"Θέλεις να πατάς σταθερά. Σ' αρέσουν οι ρηχές θάλασσες. Σ' αρέσει να γυρνάς τον κόσμο, αλλά πάντα στα ρηχά. Εμένα μ' αρέσουν οι βαθιές θάλασσες. Κι ας μην γυρνώ τον κόσμο. Κι ας με νομίζεις κολλημένο στο ίδιο αυτό σημείο. Δεν υπάρχει σύμπαν. Υπάρχουν μόνο στιγμές. Συμπαντικές στιγμές. Αν φτάσεις στην ακινησία μπορείς παντού να ταξιδέψεις. Εγώ δε χρειάζομαι τον κόσμο, κακώς έχεις νομίσει. Για μένα δεν υπάρχει κόσμος. Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμους."

"Ρώτησε κάποιος κάποτε."Παλάβωσες Νικόλα; Γυρίζεις γύρω-γύρω το άγαλμα της πλατείας, κι επιταχύνεις το ρυθμό, κι έχουν περάσει ώρες;".Εγώ απάντησα τότε αυτό: "Όλοι, ο καθένας, η καθεμιά, κάνετε κύκλους, παρόλο που πάτε ευθεία. Γυρίζετε σα σβούρες και δεν παίρνετε χαμπάρι. Προκειμένου να κάνω κύκλους, εγώ μπαίνω μέσα στον κύκλο και τον αντιμετωπίζω. Παρόλο που βρίσκομαι ακόμα στην περιφέρεια. Θα φτάσω και στο κέντρο.""

"Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ να μη μου μείνει μόνο το παράπονο. Κι ας ήταν μια φορά, να μ' είχες πάρει αγκαλιά, το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά."

"Πως αναρχία δε σημαίνει αταξία, αυτά είναι λόγια περιττά, που καλουπώνουν μια μοντέρνα ελευθερία, αλλά κι αυτή με όρια."

"Πάντως, παρόλο που δεν αισθάνομαι ιδιοκτήτης των τραγουδιών μου, όσον αφορά τις εταιρείες και τους λοιπούς ραδιόφωνο-τηλεοπτικούς, τους απαγορεύω την εκμετάλλευση των τραγουδιών μου, αν τύχει κι επιτρέπονται και γίνουνε ποτέ της μόδας. Κι όταν το λέω, το εννοώ ακόμα και πεθαμένος. Εκτός αν εγώ αλλάξω γνώμη..."

Back to the    very beginning