JC Στρατιωτης
JC Στρατιωτης
Καταρχάς χαίρετε και πάλι!! Μετά από 16 μέρες κλεισμένος στο ΚΕΥΠ - Κέντρο Εκπαίδευσης Υλικού Πολέμου - στην Λαμία, βρίσκομαι ξανά πίσω στο σπίτι για 5 μόνο μερούλες...τι να προλάβω σε αυτό το χρόνο, τι?? Anyway...
16 μέρες λοιπόν κράτησε η βασική εκπαίδευση στο κέντρο και τώρα, αν όλα πάνε καλά, θα συνεχίσω την βασική εκπαίδευση του σώματος Έρευνας και Πληροφορικής στο οποίο ανήκω!
Τι είδα αυτές τις μέρες? η απάντηση είναι πολλά! Στην αρχή υπήρξε σπάσιμο νεύρων..συνεχόμενο..μέχρι να καταλάβεις τι γίνεται και πως δουλεύουν τα πράγματα μέσα στο στρατό. Στην συνέχεια απλά υπομονή και αδιαφορία!
Αυτό που αισθάνομαι μετά από αυτές τις μέρες είναι πως δεν έχω συνηθίσει ακόμα αυτή την απλότητα της στρατιωτικής ζωής όπου οι ώρες κυλάνε και οι μέρες περνούν χωρίς να κάνεις τίποτα ουσιαστικό. Μια απλή ρουτίνα φαγητού και ύπνου με μερικές ώρες απασχόλησης, αγγαρείες ή υπηρεσίες, και αυτό είναι όλο. Δηλαδή στασιμότητα και πάλι στασιμότητα.. Κάτι το οποίο δεν μου ταιριάζει καθόλου! Όσοι με ξέρουν με καταλαβαίνουν!
Από ποινές δεν έφαγα ακόμα κάτι, ούτε κρατήσεις ούτε φυλακές, μόνο κάποιες παρατηρήσεις για το γεγονός ότι με έπιαναν αξύριστο. Ένα πράγμα που είδα είναι ότι ο κύριος σταθμός στο στρατό είναι το ράδιο αρβύλα...ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του και τα νέα μεταδίδονται πολύ γρήγορα. Βέβαια δεν πιστεύεις κουβέντα μέχρι να το επιβεβαιώσει κάποιος από τους ανώτερους εκεί μέσα!
Ένα άλλο σημαντικό που κατάλαβα αυτές τις μέρες είναι πως όσο πιο νωρίς μπεις ηλικιακά τόσο καλύτερα για σένα. Και αυτό γιατί όταν είσαι 18 μπορείς να δεχτείς κάποια πράγματα πιο εύκολα από έναν ο οποίος έχει φάει τα χρόνια του σε σπουδές, έχει φτάσει τα 25 ή τα 30 και ξαφνικά μπαίνει σε ένα μέρος όπου κυριολεκτικά σου καίει το μυαλό.
Το τάγμα στο στρατόπεδο αποτελείται από τρεις λόχους. Εγώ με τον φίλο μου τον Γιάννη βρισκόμασταν στον τρίτο λόχο. Πολύ σημαντικό τελικά να μπεις με κάποιον που γνωρίζεις από την έξω ζωή σου. Σου βγάζει το άγχος του να αρχίζεις να γνωρίζεις και να μιλάς με τον καθένα. Και επίσης σου δίνει την δυνατότητα να κράζεις κάποιους χωρίς τον φόβο ότι θα σε δώσει μετά. Ε, John??? Στην πορεία όμως καταλήξαμε να γνωρίσουμε και να κάνουμε καλή παρέα με, τι άλλο??, κάμμενους πληροφορικάριους σαν και εμάς! πάλι καλά..
Καταλήγοντας στα πρώτα συμπεράσματα, δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει η εμπειρία του στρατού. Παραδόξως γουστάρω αρκετά. Μπορεί να είναι επειδή είναι αρχή..δεν ξέρω αλλά προς το παρών μ’ αρέσει.
Αυτά για την ώρα..μέχρι νεοτέρας να θύμαστε.. Αριστερό - ΤΡΙΤΟΣ!!!
Α επίσης να θυμάστε και αυτό.. Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο στρατός!
Thursday, May 19, 2011